Μία ακόμα εμπειρία ζωής ήρθε να προστεθεί στο άλμπουμ των προσωπικών ιστοριών με την συμμετοχή μου (για πρώτη φόρα σε Μαραθώνιο εκτός Ελλάδας) στο Μαραθώνιο του Ρότερνταμ NN Marathon Rotterdam.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι γύρισα από την Ολλανδία πολύ πιο “πλούσιος”, με την βαλίτσα γεμάτη πολλές δυνατές στιγμές, νέες ανακαλύψεις, νέες γνωριμίες, νέα μαθήματα και ένα προσωπικό ρεκόρ. Σίγουρα η επίδοση είναι κάτι που όλοι κυνηγάμε, σαν μια ηθική ικανοποίηση. Αλλά η αληθινή ανταμοιβή από κάθε δυνατή δρομική και όχι μόνο εμπειρία όπως αυτή που έζησα παρέα με την ομάδα MyRun βρίσκεται πέρα από τους χρόνους.
“Ωραία ρε φίλε, τότε γιατί τρέχεις, για ποια αληθινή ανταμοιβή μας μιλάς;;;” είναι η ερώτηση που πολλές φορές κάποιος δρομέας θα ακούσει. Δυστυχώς όποια απάντηση κι αν δώσεις, ο ερωτών δεν θα καταλάβει τα λεγόμενα σου. Και πως βέβαια να τα καταλάβει αν σε βλέπει να ξεκινάς πρωί πρωί πριν ξημερώσει καν για να τρέξεις πριν πας στην δουλειά, που θα σχολάσεις μετά από μια κουραστική μέρα και θα πας να κάνεις long run, που θα προσέξεις τι θα φας και πότε θα κοιμηθείς γιατί την επόμενη μέρα έχεις δύσκολη προπόνηση;
Αν δεν φορέσεις τα αθλητικά σου παπούτσια, να βγεις έξω και να περπατήσεις ή να τρέξεις, σε χαλαρό ή έντονο ρυθμό και αν δεν το επαναλάβεις μερικές φορές, αντιλαμβάνομαι πως είναι δύσκολο να κατανοήσεις κάθε πιθανή απάντηση στο ερώτημα “τι σου προσφέρει το τρέξιμο”. Παρόλα αυτά, θεωρώντας πως στην αλλαγή της ποιότητας της ζωής μου σημαντικότατο ρόλο έχει παίξει το τρέξιμο, θα προσπαθήσω να “διαφημίσω” τα οφέλη του τρεξίματος, σαν ελάχιστη ανταπόδοση στο δρομικό κίνημα και ότι αυτό μου έχει προσφέρει.
Οι λόγοι για τους οποίους κάποιος τρέχει μπορεί να διαφέρουν. Κάποιοι τρέχουν για να χάσουν βάρος, κάποιοι για να παραμείνουν υγιείς ή να απαλλαγούν από το άγχος. Το μόνο σίγουρο είναι (γι αυτούς που δεν το έχουν διαπιστώσει ακόμα – τους το υπόσχομαι – ) ότι αν το ακολουθήσουν με όλη τους την καρδιά και την ψυχή, θα τους οδηγήσει σε μέρη και καταστάσεις που ποτέ δεν είχαν ονειρευτεί. Θα τους οδηγήσει σε ένα ταξίδι στο οποίο θα ανακαλύψουν τα βαθύτερα μέρη του εαυτού τους και του κόσμου, πράγματα, μέρη και καταστάσεις των οποίων την ύπαρξη ουδέποτε είχαν φανταστεί.
Και σε όλο αυτό το ταξίδι ουδέποτε θα αισθανθείς μόνος. Θα έχεις συνοδοιπόρους με τους οποίους θα μοιράζεσαι τις σκέψεις και τις ανησυχίες σου στις προπονήσεις, που θα δίνεις και θα παίρνεις μια ζεστή αγκαλιά πριν και μετά από ένα αγώνα, μετά από το πέρας μιας δύσκολης προπόνησης. Θα έχεις φίλους-υποστηρικτές που θα περιμένουν καρτερικά στον τερματισμό ενός αγώνα για να σε χειροκροτήσουν και να αποθανατίσουν φωτογραφικά μια τόσο δυνατή στιγμή σου. Θα έχεις φίλους που θα σου στείλουν την θετική τους ενέργεια με τα μηνύματά τους λίγο πριν τον αγώνα σου και άλλοι που θα προσπαθήσουν να σε κάνουν να γελάσεις και να χαλαρώσεις. Θα γνωρίσεις πλήθος κόσμου που έχουν την αντίστοιχη “τρέλα” με σένα. Θα ακούσεις άγνωστους να σε φωνάζουν με το μικρό σου όνομα (“Go Augustinos”) και να σου δίνουν κουράγιο την ώρα του αγώνα. Θα έχεις πλάι σου ανθρώπους που θα σου δείχνουν την αντίστοιχη αγάπη που εσύ έχεις για το τρέξιμο.
Και τα μαθήματα που μπορεί να πάρει ο καθένας μέσα από την δρομική δραστηριότητα άπειρα! Και δεν αναφέρομαι στα μαθήματα που θα βοηθήσουν κάποιον να γίνει καλύτερος δρομέας. Αναφέρομαι στα μαθήματα που μας βοηθάνε να γίνουμε καλύτεροι και πιο ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Καθώς σπρώχνουμε τους εαυτούς μας να επιτύχουμε δύσκολα πράγματα, ανακαλύπτουμε συνεχώς νέες πτυχές του εαυτού μας και του κόσμου ολόκληρου. Βρίσκουμε τους εαυτούς μας “σκάβοντας” μέσα στην καρδιά και την ψυχή μας. Ο καθένας μας, πάντοτε θα κρύβει ένα καλύτερο εαυτό μέσα του, η αδιάκοπη αναζήτηση του οποίου θα μας βελτιώνει το “είναι” μας. OXI για να αρέσουμε στους άλλους, αλλά για να αρέσουμε στον ίδιο μας τον εαυτό.
Παράλληλα βρισκόμαστε δίπλα σε ενδιαφέροντα άτομα και συνειδητοποιούμε πόσο έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο για να προχωρήσουμε μπροστά. Γινόμαστε υπομονετικοί, ενώ παράλληλα χαλυβδώνουμε την επιμονή μας. Φορτίζουμε τους εαυτούς μας με αυτοπεποίηθηση. Αισθανόμαστε δυνατοί και ικανοί να αντιμετωπίζουμε κάθε λογής πρόκληση και εμπόδιο. Είμαστε χαρούμενοι και γεμάτοι ενέργεια. Μαθαίνουμε πόσο μπορεί το μυαλό να μας κρατήσει πίσω ή να μας εκτινάξει μπροστά.
Μαθαίνουμε να κάνουμε συγκρίσεις μεταξύ δικών μας καταστάσεων και όχι μεταξύ εμάς και των άλλων. Σε ένα αγώνα πάντα θα υπάρχουν πιο γρήγοροι από εσένα και πάντα θα είσαι πιο γρήγορος από κάποιους άλλους. Αυτό δεν αλλάζει. Οπότε αυτό που έχεις σαν στόχο είναι να ξεπεράσεις τον μέχρι πρότινος καλύτερό σου εαυτό και όχι να ανταγωνιστείς τον συναθλητή σου.
Προκαλείς τον εαυτό σου (σώμα, νου και πνεύμα). Ανταγωνίζεσαι μαζί του. Ξεπερνάς τα όρια σου, νικάς τους φόβους σου και τις αμφιβολίες. Διαψεύδεις λοιπόν τον εαυτό σου και την φωνή που σατανικά άλλοτε σου ψιθύριζε και άλλοτε σου βροντοφώναζε ότι αυτό που θέλεις να κάνεις είναι δύσκολο και ακατόρθωτο.
Τελικά τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο γι όποιον προσπαθεί. Αυτό το κατάλαβα πολύ καλά μέσα από αυτήν την διαδρομή. Φανταζόμαστε τους στόχους με το μυαλό, τους πιστεύουμε με την καρδιά και τους πετυχαίνουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Αυτό είναι όλο.
Καμία έκπτωση στις επιθυμίες μας! Καμία έκπτωση στους στόχους! Εμπόδια θα βρούμε μόνο όταν σταματάμε να κοιτάζουμε προς τους στόχους μας. Δυσκολίες θα υπάρξουν, αλλά τις ώρες εκείνες, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να εντείνουμε την προσπάθεια και όχι να μικραίνουμε τα όνειρά μας. Εξάλλου η ζωή ξεκινάει εκεί που τελειώνει η ζώνη της άνεσης και οι δύσκολοι δρόμοι είναι αυτοί που οδηγούν στους ομορφότερους προορισμούς.
Αν παρά ταύτα κάποιος ψάχνει ακόμα την απάντηση στο ερώτημα “Τι είναι αυτό που θα μου προσφέρει το τρέξιμο;” θα του πρότεινα να βάλει τα αθλητικά του παπούτσια και να βγει έξω για περπάτημα, jogging ή τρέξιμο. Τότε είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβει!
Το κάθε βήμα σε μια προπόνηση ή σε ένα αγώνα έχει την δική του αξία, την δική του βαρύτητα, την δική του προσφορά στην αυτοβελτίωση του εαυτού μας. Αλλά για να φτάσει κανείς στην γραμμή τερματισμού βασική προϋπόθεση είναι να ξεκινήσει. Κοιτάζοντας στον καθρέπτη μας θα βρούμε το άτομο που μπορεί να μας αλλάξει την ζωή μας.
Δεν υπάρχει κατάλληλη μέρα για να κάνει κάποιος την αρχή. Υπάρχει μόνο μια κατάλληλη στιγμή. Και αυτή είναι ΤΩΡΑ!!!
ΥΓ1: Ευχαριστώ θερμά όλη την παρέα που μου έκανε τις στιγμές ακόμα πιο δυνατές και όμορφες!
ΥΓ2: Γιώργος Γ. Καψαλάκης σε ευχαριστώ για το “τρολάρισμα” 
με τα ευρηματικά ποσταρίσματά σου στο Αυγουστίνος Hooligans (άντε να μην λες ότι δεν σε έχω ευχαριστήσει ποτέ )